Category: Uncategorized

Faoin t-údar:

Is ceannasach Éirinneach mé; molaim d’uilig an bPoblacht a fógraíodh i Márta 1867.

Is ball mé den ghluaiseacht pholaitiúil is mó ar oileán na hÉireann, agus den ghrúpa Daonnach is mó sna 26 Chontae; bhí mé ar an Ard Chomhairle ar cheann amháin agus ar Bhord Stiúrthóirí an chinn eile.

Is ball mé freisin de na dá ghrúpa daonnach lán-oileánach, Irish Freethinkers and Humanists, agus Humanism Ireland; is stiúrthóir deonach mé ar an dara ceann.

Táim cláraithe chun vótáil d’iarrthóirí don dá Theach de Dháil Éireann de Phoblacht na hÉireann.

Ranníocaíocht:

1) I ndeireadh na dála, níl aon údarás Nádúrtha ag Poblacht na hÉireann, sin as a bhun-doiciméad féin. Sa deireadh, caithfidh sé brath ar bhagairt na príosúnachta (nó foréigean) le haghaidh rialachais a feidhmniú.

Cúis sin, ná go n-éilítear go soléir sa bhundhoiciméad, Bunreacht na hÉireann, gur dia déanta atá fireannach, trípháirteach, Rómhánach é mar fhoinse gach údaráis Stáit. Níor léiríodh go bhfuil a leithéid de dhia ann, in aon chomhdhéanamh nó inscne, agus níl cruthúnas stairiúil ann go bhfuil a leithéid ann.

Críochnaíonn an Bunreacht ina theannta sin le daingniú gurb iad a chomhchuspóirí ná glóiriú an dia dá dtagraítear roimhe seo, agus onóir na hÉireann ag a bhfuil an t-ord sóisialta, le saol ceart comhdaonnach a bhunú, a shásaíonn luachanna daonna-idirghabhála an dia sin.

Tá cás morálta maith ag baint le haon dream nach bhfuil na tuairimí céanna nó na haidhmeanna céanna acu, má tá siad roghnach ina dtacaíocht air.

Mar sin níl aon údarás Nádúrtha ag an mBunreacht, agus níl cheangal go fisiciúil ann ar cheannasacha, ar dhaonnaithe, ná ar shaor-smaointeoirí go ginearálta, ach amháin ar deireadh thiar ar bhagairt na príosúnachta mar a dúradh.

Chun diúltiú an Bhunreacht, níl le déanamh ach gan a chreidiúint i ndáiríre sa dia céanna sin. Na dlíthe atá ina seasamh orthu, teip; i gcás nach sáraítear rud ar a dtugtar an Riail Ór go coitianta, is iomaíocht idir moráltachtaí aon ionchúisimh atá bunaithe ar na dlíthe sin.

Is ionann an fórsa feidhmithe atá fágtha leis an chumhacht impiriúil, a bhí ann roimh é.

2) Níos mó ná sin, glacann mbreithimh a fheidhmíonn an Bunreacht sin, agus ag léirmhíniú na reachtaíochta a tógadh air, déanann siad Mionn don dia sin. Tá aon léirmhíniú ar an reachtaíocht – agus an reachtaíocht féin mar thoradh ar chrann nimhiúil – a dhéantar claonta ó dhúchas, agus tá amhras ar a meabhair na mbreithimh go ginerálta.

Ní mór go dteipfeadh ar chosaint na mbreithimh den sórt sin, más bunaithe ar a gcreideamh é, fiú nó go háirithe má tá siad ó chroí; is ionann an argóint sin le sochaí arna rialú ag reachtaíocht bunaithe chun dhearbhaíonn go bhfuil Dadaí na Nollaig fíor; is cuma cé chomh dílis is atá an creideamh sin.

I gcás ina dtagann Cearta Nádúrtha Daonna in iomaíocht le rud nach bhfuil údarás Nádúrtha ann, ní mór don rud sin teacht amach; ní mór don duine cinneadh a dhéanamh dóibh féin, arís faoi réir an údaráis Nádúrtha de “déanamh do dhaoine eile ar nós an duine féin”, sin atá comónta do bheagnach gach moráltacht scríofa.

3) Tugann na hailt sa Bhunreacht a bhaineann le reiligiún agus oideachas trom rómhór do reiligiún an tuismitheora, agus d’oibreoirí brabúsach na reiligiún i gcoitinne.

Mar sin féin, ní rugadh leanaí le reiligiún.

Rugadh gach leanbh gan creidimh – seans níos fearr go h-aindiachaí iad – agus sin fáth a bhfuil gá do oiliúna chun iad a mhalairt i bhfabhar reiligiún.

Ní amháin go gceadaíonn an Stát sin, ach go dtuigtear as na mbreithimh go bhfuil sé riachtanach air a mhaoiniú; tá fadhbanna cearta a bhaineann le hoiliúint leanaí chun reiligiún eile a ghlacadh.

Ní ionann creideamh agus moráltacht go huathoibríoch; múintear do leanaí go leanann moráltacht as reiligiún, cé go bhfuil an iomarca fianaise i gcoinne sin.

Má cheadaítear a leithéid d’aird a thabhairt do reiligiúin san oideachas, trí Bhunreacht, ligeann gach glúin fadhb deighilte na hEaglaise agus an Stáit mar fadhb do gach glúin ina dhiaidh, agus é an Stát atá íoc as hiopnóiseachas na glúine sin ar son na hEaglaise.

4) Chomh fada agus a bhíonn an iomarca meas ar aon chreideamh amháin agus ar aon mhoráltacht as, agus go múintear an iomarca measa ar reiligiún do leanaí sula bhféadfaidh siad a gcuid smaointe criticiúla féin a chumadh, ní féidir leis an Stát ó dheas dul chun cinn.

Fad is atá treoir-phrionsabail agus luachanna na dhá stát ar an oileán bunaithe ar an reiligiúin is forleithne i ngach ceann acu, seachas a bheith bunaithe ar mhoráltacht coithne agus go follasach gan bheith bunaithe ar aon reiligiún, ní féidir le muintir an oileáin dul chun cinn a dhéanamh le chéile.

Teastaíonn Bunreacht atá soléir glan tuatach, agus bille cearta i gcroí lar ann.

5) Tá iarracht déanta ag na Protastúnach agus na Caitlicigh an oileán a socrú idir iad; anois an am chun éisteacht leis na hEasaontaithe.

Is soiléir tá fadhb in Uladh. Níorbh as an tromlach ann an fadhb sin. Tháinig an fadhb as méid daoine ann, ach níor tosaigh sé ann. Tosaigh é ar barr an lae as an lucht gallda a sheol dílseoirí anseo, fadó fadó, agus is tríd clainne de shliocht na dílseoirí sin atá anseo i ndiaidh na glúnta, sa deireadh a shroich an fadhb. Sin eolas coitianta. Tá sé éasca gearán faoin DUP mar siad an grúpa pro-Sasamach in Uladh. Ach nach bhfuil sé níos fearr do uiligh smaoineamh orthu siúd i slí a bhfuil fíor freisin: is siad, mar aon le muidne agus an Eoraip, na híobartaigh is déanaí na Coimeádaithe i Sasana, agus sinsir siúd, siad ar ghoid talamh na dílseoirí ón Alban fadó.

Tá níos mó na fadhb amháin, an fírinne le rá, ag teacht as Sasamach. Ach cé go bhfuil formhór daoine go deas cineálta-bog, ag míniú do lucht an DUP agus siúd, “we told you so”, cuid den fadhb is ea: nach gcreideadh an té nár thuig an rabhadh. Siad féin atá freagrach do aon damáiste leanúnach, ach ní admhaíonn daoine a lochtanna féin, faraor.

Tharla sin anseo roimhe. Thug daoine rabhadh do Aontachtaithe roimh na seascaidí go mbeadh deacrachtaí ag teacht dá leanfaidís – mar a lean siad – ag cur faoi cos gach té a raibh tír-grách, nó aon té nach raibh as an reiligiún oifigeach. Sa deireadh bhí cogadh i rith na mblianta de réir sin. Níor críochnaigh na Deacrachtaí go dtí go raibh na mílte marbh, agus le gá do daoine ó tíortha eile teacht anseo ag geallúint cothrom na grúpaí a cosaint i rith cainte síochána. Sin rud níos tábhachtaí na Brexit, nach seasann Brexit go compordach leis.

Cé go ndearna na daoine sin, Mitchell agus Clinton ina measc, sár job, is féidir linn féin an fadhb i mbliana a réitiú; an mbeidh gá dúinn fanacht go dtí go bhfuil Mitchell nó Clinton nó a leithéid le fáil arís, nó an féidir le muintir an oileán fadhb an ‘teorann’ a réitiú dóibh féin?

An teorann an fadhb is mó: aontacht an oileán ag teacht, anois an lá níos gaire ná riamh.

An buntáiste is mó a bhí ag na Meiriceánaigh ná gurbh as taobh-amuigh siad. Ach ádh mór ag muintir ár oileán ag an am cancrach seo, ná go bhfuil daoine ón taobh amuigh anseo i gcónaí. Toisc go bhfuil an teorann bunaithe ar saghas cinedheighilt na Protastúnaigh ó na Caitlicigh Rómhánacha, agus sin soiléir ó stair na dhá stáit ar na dhá thaoibh, an té ar mhaith leis bheith neodrach ní mór de gan bheith páirt do na reiligiúin sin.

Mar dúirt Theobald Wolfe Tone an aidhm a bhí aige: “to substitute the common name of Irishmen in place of the denomination of Protestant, Catholic and Dissenter”. Cuireann sin in iúil go bhfuil seans – nó dualgas – do na muintir ar féidir leo “dissenter”, nó easaontóirí a cur orthu féin, rud a dhéanamh anois. Tar éis céad, níl socrú atá lán sásúil do éinne i gcás anois.

Sa Tuaisceart tá stát Protastúnach a bhfuil i gcónaí bagairt dul ar ais chuig 1690; sa Deisceart, stát Caitlicigh Rómhánacha le bhunreacht, bunaithe féin ar paidir, in a bhfuil Aindiachaí agus Daonnachtaí saoránaigh ar an dara-céim anuas. Is muidne na easaontóirí ar gach taobh don oileán, cé an méid dúinn níos lú i gcónaí ná na luchtanna eile.

Nach dúinn an dualgas anois? Tá aontacht an oileán ag teacht am éigin; agus é níos gaire anois, cé ar féidir leo stiúradh sin go síochántacht sa gcuan? Tá easnamh bille cearta daonna agus sibhialta ar an oileán, cé go bhfuil gá leis ó Conradh Béal Feirste ó 1998, agus sin lasta féideartha sa long mBrexit, lasta don oileán go léir.

Tá gá soiléir le bille cearta, le lucht Coimeádaithe ag stiúir an Ríocht Aontaithe. Ag admháil nach foirfe muid, nach féidir le muintir Daonnachas Éire, iad na easaontóirí a bhí i gceist ag an Protastúnach ó Uladh fadó, faigh réiteach. Muid i gcónaí anseo, ach fós taobh amuigh.

Agus luach an seirbhís sin? Poblacht tuata thar an oileán le cabhair ón AE. Níl muid ag iarraidh ó na Aontachtaithe, ach bheith mar aontachtaithe linn, agus muid chomharsana ar an oileán cheanna.

Smaointe ar céist a thánaig abhaile le páiste.

Tá seo curtha síos mar úrlais a féidir usáid ag múineadh páiste, sula bhfuil orthu scéal simplí an rud céanna a insint do daoine eile. Béigin duit togáil am maith agus mall chun an scéal a n-insint, le fírinne, gan stopadh ar son mion-miniú an céad am ag dul tríd.

Beidh sé soléir duit go gcuireann seo an páiste i gcroí lár an domhan, i spás, agus ar líne am freisin, ach iad slán sabailte le gach té eile ann. Sin téama simplí a feictear. Ní bheidh sé deacair duit ná h-áiteanna a bhféidir leat bheith griannmhar, agus comharthaí a usáid. Tá téarmaí bunusach léirithe i seo.

Braitheann sé ar an páiste, ach ós airde 6 bhliain atá samhlaithe le seo; ach bí cinnte, ní dtuigfeadh seo an céad uair riamh. Beidh siad ar ais chugat le ceisteanna sa toghcaí. ~

NÍ CREIDIM

Níl a fhios againn cad as a tháinig an cruinne seo.

Níl a fhios againn cá bhfuil an cruinne seo ag dul.

Níl a fhios againn fiú an bhfuil níos mó ná cruinne amháin ann.

Ach tá a fhios againn cá bhfuilmuid anois, conas a oibríonn ár domhan, agus cad as a bhfuil sé déanta, agus ár n-áit inti.

Deirimid go bhfuil a fhios againn ar rud éigin más féidir linn é a fheiceáil, nó teagmháil a dhéanamh leis. Seans go mbeidh orainn meaisíní agus uirlisí a thógáil chun rudaí a fheiceáil, agus iad a aimsiú, mar shampla micreascóip, agus fomhuireáin le ceamara, agus teileascóip mhóra a sheolaimid amach sa spás.

Ach is iad sin ár n-innill agus tá a fhios againn conas a oibríonn siad.

Úsáideann na meaisíní sin go leor mata. Uaireanta ní féidir linn rud a fheiceáil go fóill, ach is féidir linn matamaitic a úsáid chun na rudaí nach féidir linn a fheiceáil a fháil amach.

Chun a chinntiú go bhfuil gach duine a deireann go bhfaca siad rud éigin macánta agus fírinneach, táimid ag súil leo i gconaí fianaise a thaispeáint dúinn. Táimid ag súil go n-inseoidh siad dúinn conas a rinne siad rud éigin ionas gur féidir linn é a thriail dúinn féin. Tugaimid turgnamh ar "iarracht ar rud éigin".

Glaoimid Eolaíocht ar an próiséis an méid a fhoghlaimímid a roinnt, agus ligean do dhaoine eile na turgnaimh chéanna a dhéanamh mar aon linne. Nuair nach bhfuil aon fhianaise, nó turgnaimh, ann chun tacú lena bhfuil á rá ag duine, tugaimid Creideamh mar ainm ar sin.

Tá an eolaíocht cumhachtach mar go bhfuilimid cumhachtach le chéile. Ní neart gan cur le chéile. Táimid cumhachtach nuair a oibrímid le chéile agus roinnimid go fírinneach lena chéile. Táimid cumhachtach nuair a thugaimid aire dá chéile agus dár bplainéad, toisc nach bhfuil ceann eile mar é aimsithe againn.

D'fhéachamar ar bhealach an-fhada lenár teileascóip, an-fhada féachaint an bhféadfadh an maireann daoine a bheith ann ar aon phláinéid eile. Ag féachaint fiú, an bhfuil aon pláinéid eile cosúil lenár gcuid féin, áit ar bith.

Nuair a bhíomar ag féachaint thugamar faoi deara go bhfuil gach rud sa chruinne ag bogadh ar shiúl ó gach rud eile.

De bharr na hEolaíochta agus na Matamaitice agus na meaisíní a thógamar, bhíomar in ann cinneadh a dhéanamh go gcaithfidh go raibh gach rud in aon áit amháin ag aon am amháin, fadó.

Toisc gur maith linn ainmneacha spéisiúl a chur ar rudaí, ghlaoigh duine éigin ar an pointe nuair a thosaigh gach rud ag bogadh óna chéile mar "Big Bang". Bhí sé ag éirí greannmhar faoi, ach mar an gnáth scéal, tá an t-ainm greamaithe leis an smaoineamh anois.

Ach níl a fhios againn i ndáiríre cad a tharla an bealach ar fad ar ais ansin.

Ach tá a fhios againn gur tréimhse an-fhada ó shin a bhí ann. Is é an rud atá ar eolas againn ná go bhfuil muid anseo anois. Tá a fhios againn go bhfuil féar glas agus go bhfuil an spéir gorm den chuid is mó.

Freisin, tá a fhios againn cén fáth go bhfuil an féar sin glas, agus cén fáth go bhfuil an spéir gorm den chuid is mó. De bharr na hEolaíochta, agus na Matamaitice, agus de bharr trialacha agus fianaise agus comhroinnte, tá na nithe seo ar fad ar eolas againn. 

Agus tá an oiread sin rudaí ar eolas againn mar gheall ár sinsear feasta atá romhainn a roinn an méid a d’fhoghlaim siad, agus a scríobh rudaí síos ionas go bhféadfaimis seiceáil an raibh a gcuid oibre fíor i bhfad tar éis dóibh imeacht ón saol.

Tá a fhios againn gur éirigh an tsochaí dhaonna níos cliste thar tréimhse an-an-an-fhada ag foghlaim níos mó agus níos mó, agus ag scríobh síos agus ag tarraingt pictiúir den méid a chonaic muid, agus ag roinnt. Mar toradh ar Eolaíocht, turgnaimh, agus muid i gconaí ag ceistií, thugamar faoi deara roinnt rudaí ... neamhghnách.

Thugamar faoi deara go raibh cuma chomhchosúil ar an oiread sin ainmhithe, agus go raibh an líon céanna arm, cosa, sciatháin, súile, béal, teangacha agus fiú tóin acu.

Chonaiceamar fianaise go raibh gaol ag gach ainmhí, sinne san áireamh freisin, agus gur athraigh ainmhithe cosúil linne le himeacht ama. Bhí sé seo fíor i gcás ainmhithe fíor-bheag chomh maith le hainmhithe fíor-mhór. Thugamar an Éabhlóid ar sin, agus tá a fhios againn go bhfuil sé ag tarlú fós inniu, agus míníonn sé cén fáth go bhfuil an oiread sin ainmhithe éagsúla den oiread sin cineálacha éagsúla ann.

B’fhéidir nach bhfuil muid iomlán cinnte cathain a thosaigh sé sin, ach tá a fhios againn go raibh gach giota beag againn i réalta tamall an-fhada ó shin. Síleann roinnt daoine dá bhféadfaimis fanacht fada go leor go bhféadfaimis deireadh a chur le réalta arís lá éigin. D'fhéadfadh sin bheith suimiul.

Is é an rud atá ar eolas againn faoin gcruinne seo ná go bhfuilimid inti, lenár gcairde, agus lenár muintir, agus lenár gcomharsana, agus leis na hainmhithe, agus éisc, agus éin, agus plandaí agus crainn eile go léir.

Tá a fhios againn go bhfuil muid le chéile, ar an phláinéid seo, gorm agus glas, an phlanéid amháin gan phlanéid in ionnan, aon áit. Tá muid ag dul timpeall ar réalta buí álainn a dtugaimid an Ghrian air, agus an t-am ar fad a bhíonn muid ag dul timpeall, cuireann an Ghrian brú ar phlandaí fás, agus go bhfásann muid freisin; tugaimid Am ar sin. Tógann sé thart ar 365 lá, ár bplainéad dul an bealach ar fad thart agus ar ais go dtí an áit ina bhfuil muid anois. Glaoimid Bliain ar an méid sin ama.

Is cuma rómhór cén áit ar tháinig muid nó cá bhfuil muid ag dul. Is é an rud atá fíor-thábhachtach ná go bhfuilimid ag dul ann le chéile, agus go gcabhróimid lena chéile ar an mbealach.

Seo mo gharr-scéal d’ár domhan mar fhreagra ar cheist ó duine óg, a chuir a dtuismitheoir in áit eile orm, ach leis an tuiscint go ndéanfaí scéal Adam / Eve a eisiamh ón bhfreagra.

Ba í an cheist “cé hiad na chéad daoine riamh a bheit ar an domhan?”

Ní raibh aon chéad duine riamh ar domhan, ní mar a chiallaíonn sé.

Thar na milliúin bliain tháinig ár sinsir chun bheith ina ndaoine, athrú leath-randamach amháin ag an am.

55,000,000 bliain ó shin d’fhorbair an chéad cheann de na moncaí.
Faoi 13,000,000 bliain ó shin bhí na chéad chréatúir cosúil le daonna ann, ag tosú ag seasamh díreach.

Thart ar 25,000,000 bliain ó shin, usáidtear gutaí isteach don chéad uair (focail féidirthe as sin), agus tosaíonn an chaint de réir mar a thuigmuid é.

Faoi 3,000,000 bliain bhí na chéad uirlisí déanta as cloicheanna á n-úsáid.

Timpeall 1,000,000 bliain ó shin rinneadh máistreacht ar dhóiteán, agus cócaireacht bia - rud a lig saor ár gcuid samhlú ó bheith ag smaoineamh i gcónaí conas deoch agus ól.

Faoi thart ar 500,000 bliain ó shin d’úsáid ár sinsir na chéad sleánna le cloch, mar airm chun ainmhithe níos mó ná siad féin a fhiach.

Faoi 300,000 bliain ó shin tháinig Homo Sapiens chun cinn, ag tosú teacht ar cuma an aghaidh cosúil muidne anois.

Thart ar 210,000 bliain ó shin d’fhág Homo Sapiens an Afraic, agus 'larynges' acu a bhí réidh don chaint.

Thart ar 170,000 bliain ó shin thosaíomar ag tógáil forgnimh, agus ag caitheamh éadaí.

D'thosaigh thart ar 100,000 bliain, líníocht agus ealaín in sna h-uaimheanna. (Is maith liom samhlú ar chuid den uaimh-ealaín, mar na chéad "áiseanna amhairc" sa teagasc, cosúil le "Uggboy anseo. Ugggirl anseo. Mise bata. Buaileadh bó. Uilig bata. Buaileadh bó. Bó tine. Nom nom" )

Faoi 40,000 bliain ó shin thosaigh teangeanna mar is ciall muid iad anois.

Faoi dheireadh, thart ar 12,000 bliain ó shin, fuaireamar amach talmhaíocht, rud a thug ar dhaoine tuiscint gur féidir leo fanacht in áit amháin.

Nuair a siad in aon áit amháin, le himeacht ama cruthaíodh cathracha agus na sibhialtachtaí móra.

D’fhorbair an cultúr i Sumeria thart ar 5,000 bliain ó shin sa Mheánoirthear, agus thug sé go leor dúinn atá fós á úsáid inniu: mar shamplaí: an nós comhaireamh go 12 (hailt ar mhéara lámh amháin, comhairaithe leis an ordóg), córais rialachais, scríbhneoireacht srl.

Bheadh ​​cógais ar nós salicylic acid (aspirín) ó dhuilleoga, tobac, agus cannabas ann ag an am sin.

Tamall ina dhiaidh sin tháinig na hÉigipteacha, nach bhféadfaimis a chloisteáil riamh murab ann dá bpirimidí athóg siad; ach sin a bhí ina leanúint den séipeal 'ziggurat' a d’úsáid muintir Sumeria roimhe sin. Thóg siad ar aghaidh freisin cuid de na seanscéalta ó chultúir roimhe sin, lena n-áirítear rudaí mar na túir ziggurat sin i mBabylon ("Tower of Bable"), agus scéalta faoi thuilte, rud atá mór liosta imeachtaí nádúrtha iontu sa Mheánmhuir agus timpeall air o tosnú ama.

Ó tharla go raibh caint againn le timpeall 25,000,000 bliain, níl sé ró-dheacair a shamhlú go bhféadfadh fiú ath-thuilte na Meánmhara - timpeall 5,300,000 bliain ó shin - a bheith mar bun don scéal tuile Noah ó dtús; agus an scéal sin a bheadh ​​á insint in aice le na thinte campa faoi dheireadh, bheadh ​​sé tuile an-an-mór thar na mílte ath insint!

Ansin, tháinig na Rómhánaigh a raibh grá mór cogaidh acu. Siad a bhí chomh brúidiúil ag cur faoi cois easaontais. Thabharfadh le tuiscint sin an scéal faoina gcathair Róimh á bhunú ag beirt daoine a d’ardaigh le mac tíre.

Le linn dóibh ag scrios gach socháí nó sibhíoltach eile, bhailigh siad (nó, mí-thuig siad) roinnt scéalta béaloidis sa Mheánoirthear (ina raibh giotaí finscéalta Sumeria), agus d’fhorbair siad an reiligiún Críostaí, a úsáidtear sa deireadh mar úrlais chun daoine a ríomh-chlárú le bheith ina saighdiúirí níos fearr (nó saoránaigh ciúin). Tamaill ina dhiaidh sin, d’athuimhrigh siad an fhéilire chun cabhrú le haon rud a bhí ann roimhe a cheilt agus a chur faoi deara, nuair a cum siad an "Year 0". Sin rud a rinne Pol Pot tamaill níos déannaí i Cambodia!

Ós rud é nach raibh aon siombail mata ag na Rómhánaigh do "0" b’éigean dóibh fanacht leis an gcoincheap sin teacht go dtí an Eoraip ó fhoinsí an Oirthir/na hIndia agus an ard-mhatamaitic a chuir sin ar a cumas. Ag am sin bhí cathracha Iarthair d’Impireacht na Róimhe cheana féin i suaitheadh, an iar-phríomhchathair an Róimh ina measc. Múintear dúinn gurbh é sin deireadh Impireacht na Róimhe; Ach ní raibh. Ag an bpoint sin, ní raibh an Róim ach príomh-Cathair leath don Impreacht.

I ndáiríre lean an leath eile; bhí Oirthir d’Impireacht na Róimhe chomh láidir agus a bhí an Iarthar ar feadh 1,000 bliain eile. Rinneadh Constantinople mar phríomhchathair i 324. Bhí sé seo mar scáth i gcoinne ionsaí ó níos faide soir. Ag an am ar chaill Constantinople, bhí riarthóirí sibhialta Impireacht Rómhánach an Iarthair tar éis na mbuntáistaí míleata agus airgeadais a thug a reiligiún dóibh a bhaint amach cheana féin, agus an impireacht a athrú do dtí rud eile. Shroich sé mar an créatúr atá ann anois: impireacht ag díoladh-chumhacht, a bhí dolúbtha, impreacht doláimhsithe in intinn an duine. D'éirigh go hiontach le comhairle coireachta domhanda a bhí ag feidhmiú ón Vatacáin sa Róimh, go dtí an lá atá inniu ann.

Sna laethanta i ndiadh sin, d’fhás an impreacht an-an-saibhir as a meid céatadáin de ghnóthais na stát a ghlac pairt sa "franchise". D’úsáid siad a usáidtear an "franchise" sin, chun cumainn eile nach raibh chomh míleata a chreachadh timpeall an phláinéid. 

Sa bhliain 1155 d’údaraigh an Pápa sa Róimh ionradh na hÉireann ag Rí Sasanach agus d’fhan siad ó shin. An geall as an Rí sí? Pingin as gach aon teaghlach. Méid mór ag an am, measaim.

Ba chóir go mbeadh sé éasca salach ar Éirinn, mar gheall ar na daoine a bhí ann (a chreideann roinnt daoine gur tháinig ó shliocht na ndaoine, fadó a chuaigh ar imirce ansin ón Meánoirthear, na céadta bliain roimhe sin) trí nach bheith ina mbaill de stát amháin, cosúil le na Sasanaigh, ach iad amhain bheith ina mbaill dá dteaghlaigh níos leithne. Daoine a bhféidir leo maireachtáil le chéile, agus go síochánta den chuid is mó, ar oileán amháin. Áfach, thóg sé beagnach 700 bliain do na Sasanaigh a bheith muiníneach go bhféadfaidís Éire a "aontú" go sábháilte lena dtailte eile. (Agus siad fós mí-ceart faoi sin ag an ám!)

Nuair a scar Henry eile ón Róimh, thóg sé uirlisí-cumhachta na Róimhe dó féin, a d’úsáid na Breataine ina dhiaidh sin chun an chuid is mó den phláinéid a cheansú agus a chreachadh.

D'úsáid Éire mar fheirm mhór d'Arm na Breataine. Rinne siad iarracht talamh an fháis nach dteastaíonn leo a ghlanadh, cosúil le muintir na hÉireann, mar shampla. Ba é seo an bealach céanna ar ghlan siad go leor áiteanna in Albain, trí dhaoine a chur as sin go hÉirinn, ar a tugadh "plandáil". Cosúil le talmhaíocht.

Samhlaím gur rud éigin mar a bheadh ​​sa chomhrá in Albain: (Ach, beidh an cómhrá i mBéarla mar tá sé soléir go bhfuil fadhbanna-foghlaim le teangeanna eile ag na Sasanaigh!)

- "The British King says this is my land now"
- Oh
- "I want to put cattle on this land" 
- Oh
- "Shall I kill you or send you to Ireland"
- Ireland, please. Anywhere, in fact
- "There's a condition"
- I'm still with the not-kill option, thank you very much
- "You swear loyalty to the British King"
("Or Queen!", Reg interjects)
- Not-kill, please
- "For this generation and for all generations, henceforth and forever, despite all reason and without question, forever to be loyal"
- Not-kill, please
- "Sign here, in blood"
- Is it OK if I sign in someone elses blood? It's just I don't quite trust you with sharp objects yet...
- "Who do you have in mind?"
- What about the people that are already there?
- "That's the spirit!"
- Yeah, but I'll still need Sundays off...

Na céadta bliain ina dhiaidh sin, nuair a bhuail na hÉireannaigh buille marfach i gcroí-lár Impireacht na Breataine, thosaigh an Impireacht sin ag teacht as a chéile.

I ndiaidh troid leis an impireacht is mó riabh, bhí Éireann in ann seasamh, ach sin an méid. Géill na hÉireannaigh a bhí beagnach neamhspleách ansin roimh an brú a bhí orthu, iad a bheith neamhspleách - ach gan bheith lán neamhspleách - laistigh de struchtúir deighilte a bhí beartaithe ag na Breataine cheana. Córas "apartheid" a thabharfaimis ar inniu.

Chuidigh Éireannach áirtithe (cé go ndéarfadh eile gur Spáinnis é) a mhaith leo bheith ina shagart Rómánach (saghas saighdiúir) ach nach féidir leis toiscmar dhuine "neamh-dlisteanach" é, chabhraigh sé leis na Breataine, é bheith mar phríomhchúis le cogadh cathartha i measc na nÉireannaigh: leis an oiread sin feirge agus deighilte-sóisialta ní bheadh ​​na hÉireannaigh in ann a n-iarrachtaí a aontú chun leanúint lena n-iarrachtaí ar neamhspleáchas.

Nuair a bhí sé áisiúil dó, d’athraigh an duine céanna a sheasamh go hiomlán, ach anois thánaig a dhílseacht don Róimh roimhe seo arís amach, agus trí bheith cúntach go toilteanach le Rí na Róimhe, d’úsáid sé neart na Róimhe chun cumhacht a fháil dó féin. Toradh eile sclabhánta an duine sin: nuair a bhí na hÉireannaigh chomh lag agus a bhí siad ó ionsaí, ocras, cinedhíothú, agus cogadh, go raibh na Rómhánaigh suite go hidéalach chun a bheith ina mbróicéirí cumhachta sa Stát nua. An áit a b'fhearr leo a bheith.

Mar gheall ar neart coibhneasta na Breataine agus an Róimh, ba iad na Rómhánaigh an t-aon fhórsa comhleanúnach thar na céadta bliain a d’fhéadfadh dúshlán a thabhairt d’údarás Impireacht na Breataine. Mar is coitianta nuair a bhíonn impireachtaí móra ag troid, bíonn tíortha beaga ina réimsí catha. Is tríd an imthoisc có-tharliúnt sin a rinneadh na Gaeil a cheangal go dlúth leis an Róimh, (cé go bhféadfadh cuid de sin teacht as an bhfíric, gur chuir an t-ionróir eile cosc ​​air seo (Táimid contrártha ó am go chéile, is fíor sin)).

Tríd an gceannaire nua sin, i 1937, chun a cumhacht a chaomhnú, cur na Rómhánaigh iad féin i ngach gné de shochaí na hÉireann, agus isteach sa chóras oideachais freisin. Níl dabht orm go gcaithfidh an fear sin go raibh géarghá le dea-thuairim tuismitheora firinscneach óna óige, agus theastaigh uaidh a thaispeáint cé chomh "dlisteanach" agus a bhí sé don Curia Rómhánach uile-fireann!

Theastaigh na Rómhánaigh smacht acu ar an oideachas toisc go raibh sé sin mar chuid den mheicníocht ríomh-clárú daoine a d’fhorbair siad thar na céadta bliain, agus thuig siad dá bhféadfaidís intinn leanaí a choilíniú sula mbeadh a-fhios-acu-níos-fearr, go bhféadfaidís leanúint lena dtionchar i ngach glúin amach anseo.

Tá na Rómhánaigh fós ag dáileadh amach a gcuid scéalta, bunaithe ar mí-thuiscint agus ar scéalta simplí do páistí an Mheánoirthear, mar mhínithe ar an áit as ar tháinig muid.  Na scéalta sin ina bhfuil an moráltacht: "déan mar a deirtear leat agus ná cuir ceisteanna, nó gearrfar pionós ort. Sin féin a spreag ceistiú do mhic. 😊

Molaim duit, ar a laghad, a mhíniú le do mhac gur cuir na múinteoirí amú nuair a bhí siad óg, agus as sin atá siad ag dáileadh scéal Ádam/Éabha. Níor inis aon duine an fírinne dóibh ó shin. Abair le do mhac go bhfuil an t-ádh air maireachtáil san am atá anois ann, nuair a bhíonn fírinne stair an duine ar fáil, agus gur ceart dó leanuint ceisteanna a chur.

Níor chóir go mbeidh sé trína chéile lena mhúinteoirí, mar dhaoine aonair. Mhúin daoine eile iad, a bhí á múineadh ag daoine eile, a bhí á múineadh ag daoine eile, a raibh aithne níos lú agus níos lú agus níos lú ag gach duine acu agus muid ag féachaint siar tríd na céadta. Agus má théimid ar ais go dtí an am ceart (nó mí-cheart) sin am dá mbeadh fhios agat níos fearr ná na sagairt Rómánacha, is dócha go ndéanfaí tú a chéasadh agus a mharú má dúirt tú rud ar bith faoi. Tagann cuid mhór de cumhacht na Róimhe, ar a cumas easaontú a chur faoi chois. Is saineolaí cheilt é, toisc go raibh an-eagla ar gnáth dhaoine labhairt amach nuair a chonaic siad bréag-chrábhadh, agus ar aon nós múineadh dóibh ar scoil “gan an chéad chloch a chaitheamh”. Muintear freisin go bhfuil sí ar aon nós "deacair do dhuine saibhir dul chun na bhflaitheas" srl, so ní gá dóibh rud ar bith a dhéanamh. Níl an mhúinteoir ach an duine is déanaí i líne fhada daoine a gcaithfidh duine suí síos leo, agus a gcaithfidh comhrá fásta a bheith ann, agus an fhírinne a mhíniú. 

Tá níos mó le léabh anseo:
https://www.southampton.ac.uk/~cpd/history.html

B’fhéidir go bhfuil an soap-opera d’arbh ainm Breixt chomh spéisiúl ná aon rud riamh, ach tá taobh gan gáire isteach leis.

Tá seans cogadh domhanda ag méadú i gconaí i mbliaina. Is féidir an splanc a teacht aon ait. Idir USA agus Iran. Idir USA agus China. Idir Saudi Arabia agus Iran. Idir China agus a comharsanna. Idir an Ríocht Aóntaithe agus gach uile eile san Eórap.

Ní togann sin san áireamh na deacarachtai na fadhbanna idir China agus muintir Hong Kong. Nó na fadhbanna i Syria. Ná na h-iomad stressanna atá i gcroí-lár sa Ríocht Aontaithe mar toradh ar náisiúnachas na Sasanaigh.

Le fearg idir-náisiuntá le taispeaint go phoiblíl ar Twitter, tá síochán i mbaoil. Má tá cogadh, sí an bhfarraige an teorann nádúrtha an oileán seo; tá orainn bheith in ann sin a usáid.

Sí Éire an Ark. Is bád tarrthála an oileáin do cultúr sochaí an domhan.

Fadó rinneamar an rud céanna. Nuair a bhí na “Dark Ages” ar siúl ar fud an mór roinn, sí in sna mainistreacha a raibh cóipeanna de a lán cuid leabhair slán agus faoi rún. Tug na leabhair sin cabhair don sochaí teacht ar ais.

An t-aon rud bunúsach ba chóir an Ark seo a dhéanamh, na an teorann uisce a usáid, má tá gá leis. Ní maitheas an oileán seo príomh aidhm ag na Sasanaigh.

Ach ceart go mbeidh sin ár príomh aidhm.